MORDERSTWA DZIECI W KOBE

MORDERSTWA DZIECI W KOBE

                                                   Prawdopodobnie Seito Sakakibara "A"

10 lutego 1997 r., około godziny 16:00,  ktoś zaatakował w Kobe dwie uczennice szkoły podstawowej. Dziewczynki zostały pobite młotkiem, jedna z nich doznała poważnych obrażeń ale obie przeżyły atak. Policja wszczęła śledztwo, ale sprawa nie została wyjaśniona.  Pewien świadek zeznał że w pobliżu miejsca ataku widział nastoletniego chłopaka dzierżącego torbę jednego z lokalnych gimnazjów. Ojciec jednej z dziewczynek odwiedził gimnazjum z którego rzekomo miałby pochodzić sprawca i zażądał aby okazać ofiarom napadu zdjęcia uczniów, tak by mogły zidentyfikować napastnika. Szkoła odmówiła, a policja zbagatelizowała ten ślad.

16 marca, w parku Ryuta w Kobe, znaleziono poranioną, ledwo żywą dziewczynkę, uczennicę szkoły podstawowej. Ofiarę napadu zabrano do szpitala, na głowie miała ślady po uderzeniach młotkiem. 23 marca dziewczynka zmarła z powodu obrażeń mózgu, sprawy nie rozwiązano.

16 marca została zaatakowana także inna dziewczyna. Ktoś zranił uczennicę trzeciej klasy szkoły podstawowej nożem w brzuch po czym uciekł. Dziewczynkę udało się uratować. Policja i w tym przypadku była bezradna.

27 maja dzieci zmierzające do gimnazjum Tomogaoka zastały przerażający widok. Przed szkolną bramą, w czarnym, plastikowym worku, ktoś zostawił odciętą głowę jednego z uczniów, Juna Hase. Autopsja wykazała, że chłopiec został ścięty za pomocą piły ręcznej. W jego ustach znaleziono kartkę z następującą wiadomością:

さあゲームの始まりです               Gra się rozpoczęła
愚鈍な警察諸君                       Głupia policja
ボクを止めてみたまえ                 Spróbujcie mnie powstrzymać
ボクは殺しが愉快でたまらない         Zabijanie sprawia mi przyjemność
人の死が見たくて見たくてしょうがない Chcę widzieć jak ludzie umierają                     
                                     i nic nie mogę na to poradzić

汚い野菜共には死の制裁を             Brudne warzywa są karane śmiercią
積年の大怨に流血の裁きを             Krwawy wyrok za lata agonii

SHOOLL KILL

学校殺死の酒鬼薔薇

Szkolny zabójca – Sakakibara Seito

                                                                          Jun Hase

                                                                Gimnazjum Tomogaoka

Media szybko zainteresowały się sprawą „szkolnego zabójcy”. Zaczęły powstawać dziesiątki artykułów i materiałów filmowych, porównywano tą sprawę do zabójstw dokonanych przez Zodiaka, seryjnego mordercy działającego w latach 60 w USA. Dziennikarze ocenili że zabójca ma najpewniej ok. 30-40 lat, kryminalną przeszłość, mieszka z chorą matką i nienawidzi społeczeństwa. Powszechnie zaczęto nazywać go Onibara co było błędnym odczytaniem podpisu mordercy. (W języku japońskim znaki kanji można odczytywać na parę różnych sposobów. Zabójca z Kobe podpisał się w wiadomości pozostawionej w ustach chłopca jako Sakakibara 酒鬼薔薇. Tą kompilację znaków można odczytać także jako Onibara, co uczyniły media)

4 czerwca, do gazety Kobe Shinbun, morderca wysłał list o następującej treści:

神戸新聞社へ

この前ボクが出ている時にたまたま、テレビがついており、それを見ていたところ、報道人がボクの名を読み違えて「鬼薔薇」（オニバラ）と言っているのを聞いた
人の名を読み違えるなどこの上なく愚弄な行為である。表の紙に書いた文字は、暗号でも、謎かけでも当て字でもない。嘘偽りないボクの本名である。ボクが存在した瞬間からその名がついており、やりたいこともちゃんと決まっていた。しかし悲しいことにぼくには国籍がない。今までに自分の名で人から呼ばれたこともない。もしボクが生まれた時からボクのままであれば、わざわざ切断した頭部を中学校の正門に放置するなどという行動はとらないであろう やろうと思えば誰にも気づかれずにひっそりと殺人を楽しむ事もできたのである。ボクがわざわざ世間の注目を集めたのは、今までも、そしてこれからも透明な存在であり続けるボクを、せめてあなた達の空想の中でだけでも実在の人間として認めて頂きたいのである。それと同時に、透明な存在であるボクを造り出した義務教育と、義務教育を生み出した社会への復讐も忘れてはいない
だが単に復讐するだけなら、今まで背負っていた重荷を下ろすだけで、何も得ることができない
そこでぼくは、世界でただ一人ぼくと同じ透明な存在である友人に相談してみたのである。すると彼は、「みじめでなく価値ある復讐をしたいのであれば、君の趣味でもあり存在理由でもありまた目的でもある殺人を交えて復讐をゲームとして楽しみ、君の趣味を殺人から復讐へと変えていけばいいのですよ、そうすれば得るものも失うものもなく、それ以上でもなければそれ以下でもない君だけの新しい世界を作っていけると思いますよ。」
その言葉につき動かされるようにしてボクは今回の殺人ゲームを開始した。
しかし今となっても何故ボクが殺しが好きなのかは分からない。持って生まれた自然の性(さが)としか言いようがないのである。殺しをしている時だけは日頃の憎悪から解放され、安らぎを得る事ができる。人の痛みのみが、ボクの痛みを和らげる事ができるのである。

最後に一言

この紙に書いた文でおおよそ理解して頂けたとは思うが、ボクは自分自身の存在に対して人並み以上の執着心を持っている。よって自分の名が読み違えられたり、自分の存在が汚される事には我慢ならないのである。今現在の警察の動きをうかがうと、どう見ても内心では面倒臭がっているのに、わざとらしくそれを誤魔化しているようにしか思えないのである。ボクの存在をもみ消そうとしているのではないのかね ボクはこのゲームに命をかけている。捕まればおそらく吊るされるであろう。だから警察も命をかけろとまでは言わないが、もっと怒りと執念を持ってぼくを追跡したまえ。今後一度でもボクの名を読み違えたり、またしらけさせるような事があれば一週間に三つの野菜を壊します。ボクが子供しか殺せない幼稚な犯罪者と思ったら大間違いである。

———— ボクには一人の人間を二度殺す能力が備わっている ————

Do Kobe Shinbun

Oglądając telewizję poza domem usłyszałem że media błędnie odczytują moje imię jako Onibara. Jest to całkowicie błędy i głupi sposób odczytania. List który wcześniej napisałem nie jest ani kryptografią, ani żadną tajemnica, ani hipotezą. Seito Sakakibara to moje prawdziwe imię. Pochodzi ono od momentu w którym byłem i od rzeczy które chciałem żeby były zrobione poprawnie. Nie mam narodowości. Aż do teraz nikt nie nazywał mnie moim prawdziwym imieniem. Od urodzenia morderstwa sprawiały mi przyjemność i nikt tego nie odkrył. Nie miałem żadnych problemów z odcięciem i pozostawieniem głowy przy bramie głównej szkoły. Moim pragnieniem jest aby ludzie zauważyli że świat rzeczywiście egzystuje a ja jestem przezroczystą obecnością. To obowiązkowa edukacja stworzyła moją egzystencję i zemstę na społeczeństwie które tą edukację wymyśliło. Ale jeśli tylko się zemścisz to nic nie zyskasz, stracisz tylko brzemię które nosiłeś. Rozmawiałem z przyjacielem, który tak jak ja jest całkowicie przezroczystą, samotną osobą. Powiedział mi: „Jeśli chcesz cennej zemsty to powinieneś się nią cieszyć, tak jak grą w morderstwa co jest twoim hobby. Przekształć swoje zainteresowania z morderstw w zemstę. Powinieneś to zrobić, nie będziesz niczego żałować. Jeśli Ci się to uda to stworzysz nowy świat.” Rozpocząłem więc tą morderczą grę aby pchnąć świat do przodu. Nie wiem czemu lubię zabijać. Jest coś takiego jak natura z którą się rodzisz. Tylko gdy zabijam potrafię uwolnić się od codziennej męczarni i mogę zaznać spokoju. Tylku ból innych ludzi może ukoić mój ból.

Parę słów na zakończenie

Myślę, że z grubsza to co napisałem jest zrozumiałe. Bardzo jestem przywiązany do własnej egzystencji, dlatego nie mogę znieść gdy przekręca się moje imię lub wątpi się w moje istnienie. Patrząc na to co robi policja, wydaje mi się że robią to z premedytacją, sprawiają same kłopoty. Próbują zniszczyć moją egzystencję ale to ja prowadzę w tej grze. Jeśli mnie złapią prawdopodobnie zostanę powieszony. Policja nie będzie więc wam mówiła prawdy, będzie mnie poszukiwała z coraz większym gniewem i obsesją. Jeśli ktoś znowu przekręci moje imię to w ciągu tygodnia zabiję trzy warzywa. Popełniają duży błąd jeśli myślą że jestem dziecinnym mordercą który może zabić tylko dziecko.

Mam zdolność zabijania ludzi dwukrotnie.

 Sakakibara Seito

Policjanci z Kobe nadali sprawie „szkolnego zabójcy” rangę priorytetową, pracowali dzień i noc. Wzmożony wysiłek policji szybko przyniósł efekty. Wytypowano podejrzanego, 14 letniego chłopaka nazwanego potem A (jego dane osobowe zostały utajnione). Funkcjonariusze złożyli A szereg wizyt. Porównano pismo nastolatka z listem wysłanym do gazety oraz notatką pozostawioną w ustach ofiary. Wykazano podobieństwo. 28 czerwca 1997 r. 14 latek przyznał się do morderstwa Juna Hase oraz do ataków z 10 lutego i 16 marca. Odnaleziono pamiętnik chłopaka.

16 marca

„ Dzisiaj przeprowadziłem święty eksperyment, który potwierdził jak kruche są istoty ludzkie. Wziąłem ze sobą młotek i zaszedłem jakąś dziewczynę od tyłu. Kiedy odwróciła się w moją stronę uderzyłem ją kilka razy, już nie pamiętam ile. Byłem zbyt podekscytowany by zapamiętać.

23 marca

„Dzisiaj rano mama powiedziała do mnie -Biedna dziewczynka. Ta zaatakowana dziewczyna zmarła- Nie ma żadnych sygnałów żeby byli na moim tropie. Dziękuję ci za to Bamoidoukishinie. Proszę, ochraniaj mnie dalej”.

24 maja

„Chciałem zabijać ludzi. Postanowiłem znaleźć odpowiednią osobę do zabicia. Po południu wziąłem młotek i wyszedłem z domu. Jeździłem rowerem po mieście przez około 10 minut. ….. Przez przypadek znalazłem chłopca, który chodził samotnie. Znałem go, miał 11 lat, chodził do piątej klasy szkoły podstawowej. Był drugim synem radiologa, który mieszka w tej samej dzielnicy co ja. Mój najmłodszy brat chodził z nim do klasy, parę razy odwiedzał nasz dom. Fascynowały go żółwie które trzymamy w domu. Pomyślałem, że mogę go zabić, był mniejszy niż ja. Podszedłem do niego i się przywitałem, zaproponowałem, żebyśmy poszli poszukać jakichś żółwi. Zaprowadziłem go na wzgórze zwane Tanku. Udusiłem go tam i ukryłem ciało. …… Gdy go dusiłem wydał z siebie donośny głos, jakby krzyk, jego dłoń zatrzepotała…

….Ciężko było go zabić, nie chciał umierać. Musiałem włożyć w to dużo siły. Chłopcy nie umierają łatwo…..W końcu przestał się ruszać. Przystawiłem ucho do jego serca żeby przekonać się że nie żyje. Był martwy…

Z jednej strony byłem na niego zły bo nie chciał umrzeć, ale z drugiej strony bardzo dobrze się bawiłem. To zabójstwo napełniło mnie satysfakcją.”

Następnego dnia A wrócił na miejsce zbrodni, odciął chłopcu głowę i włożył ją do plastikowego, czarnego worka. 26 maja worek podrzucił pod bramę główną gimnazjum Tomogaoka.

Sprawa „szkolnego mordercy” była głównym implusem do zmiany japońskiego prawa. W 2000 r. wiek odpowiedzialności karnej obniżono z 16 do 14 lat.

Ze względu na młody wiek w chwili popełnienia czynu A wyszedł na wolność już w 2005 roku.

W 2015 roku 32 letni A wydał autobiografię.

                                                                 Autobiografia "A"

Niedawno dziennikarze śledczy dotarli do informacji jakoby A nazywał się naprawdę Schinichirou Azuma. Nie udało się potwierdzić tych rewelacji.  

https://ja.wikipedia.org/wiki/神戸連続児童殺傷事件